De bruiloft

Steph heeft vannacht met haar moeder in het centrum van Utrecht in een hotelletje geslapen. Na een kort ontbijtje zitten ze al snel aan de make-up en het haar. Zelf heb ik tot laat nog het huis opgeruimd en een kartonnen autootje geknutseld voor de ringen. Mijn beste vriend Diederik is overgevlogen vanuit Engeland waar hij nog tot laat heeft gewerkt. Maar om een uur of twee liggen we eindelijk in bed om de volgende dag weer vroeg op te staan.

Vandaag is het dan echt zo ver. Ik moet zeggen dat ik nog heel relaxt ben maar er wel onwijs veel zin in heb. Diederik bakt een eitje voor ons terwijl ik mijn overhemd strijk. Ik pak de laatste dingen en bedenk nog even of ik iets vergeten ben. Over een paar uur ben ik getrouwd maar ik moet ook nog even bedenken dat we de komende vier maanden op huwelijksreis zullen zijn.

Steph heeft vannacht geen oog dichtgedaan en zit nog steeds vol met adrenaline. Om half zes is ze opgestaan. De afgelopen weken heeft ze met haar moeder geoefend op een prachtig kapsel maar vandaag moet het echt goed zitten wat moeders behoorlijk zenuwachtig maakt. Maar het zit prachtig.

Op de fiets arriveer ik in de stad. Diederik heeft de bus gepakt om mijn spullen allemaal mee te kunnen nemen. Het is een hele bijzondere ervaring om zo door m’n stadje te fietsen wetende dat ik straks getrouwd zal zijn. Ik kijk er enorm naar uit om Steph straks in de Domtuin te zien. Voor het eerst zal ik haar bruidsjurk gaan zien en zij mijn pak.

Als het moment daar is wordt ik door de fotograaf met mijn gezicht de andere kant op gezet. Ik mag pas kijken wanneer Steph het aangeeft. Ik heb het niet meer en ben zo nieuwsgierig. Ik verwacht dat ze mij aan zal raken maar hoor dan een snikkende stem: “draai je maar om hoor lief”. Steph ziet er oogverblindend uit. Mijn hart gaat te keer en ik ben mijn emoties niet meer de baas. Al snikkend bewonder ik haar terwijl ze een rondje voor mij draait. Wat een elegante maar ook sexy jurk is het. Ik had niet beter kunnen dromen.

Na uitgebreid foto’s te hebben genomen met elkaar en de ouders en getuigen lopen we naar Stan en Co waar we de rest van de gasten zullen ontmoeten. Julie draagt vol overtuiging de sleep van de jurk en voelt zich net een prinses.

Het is heerlijk om even te ontspannen en wat te drinken. De emotie van zojuist maakt plaats voor blijdschap en verlangen. Het gaat zo echt gebeuren. Meneer en mevrouw Roeffen. Hoe leuk klinkt dat. We begroeten alle gasten, kletsen lekker en maken nog wat foto’s. Dan is het echt zo ver. We lopen naar het gemeentehuis aan de overkant van de straat.

De Babs heet de gasten welkom waarna het woord aan Diederik wordt gegeven. We hebben hem gevraagd de ceremonie te leiden en samen met een aantal vrienden en ouders het woord te nemen. We laten alle lieve woorden over ons heen komen maar krijgen af en toe ook een grapje te verduren. Zo zou ik altijd praten over: “toen ik in … was”, en is het schijnbaar heel irritant dat ik van alles zomaar kan. Steph zou mij te vaak meenemen naar haar vriendinnen dat ze zelfs bang waren dat ik op zou duiken tijdens een dagje sauna.

Het was een fantastische ceremonie. Wat zijn wij onze vrienden en ouders dankbaar voor hun bijdrage, hun lieve woorden en mooie speeches. We hebben met volle teugen genoten van deze hele persoonlijke ceremonie en hebben meerdere malen een traantje weg moeten pinken. Vanaf vandaag is nog steeds alles hetzelfde maar dan zelfs nog een beetje beter als meneer en mevrouw Roeffen. En nu is het tijd voor een feestje.