Hoe leeg en afgelegen Mongolië ook is, alleen ben je nooit. De bevolking is hier gastvrij, vriendelijk en zeer nieuwsgierig. Als geitenhoeder heb je niet heel veel te doen. Wanneer je dus vreemde gasten in de verte ziet rij je daar graag wat kilometers voor om kennis te maken. We delen ons ontbijt en laten foto’s zien van ons leven thuis in Nederland. Wanneer we toch maar beginnen om de tent in te klappen en ons klaar te maken voor vertrek worden we meteen geholpen en bestudeert de man aandachtig onze inklap tafels en stoelen. Even voelen we ons een klein beetje gelijk, ook al ziet ons nomaden bestaan er natuurlijk compleet anders uit dan dat van hem.
