Als we eenmaal de stad uit zijn is het is nog een paar uur rijden voordat we de weg inruilen voor een zandpad. We zijn op weg naar Charyn Canyon. De Charyn rivier heeft een diepe kloof uitgesleten waar een 4×4 track doorheen loopt. In het programma De gevaarlijkste wegen van de wereld op NPO 3 gaan Eddy Zoëy en Eva van der Wijdeven ter land, ter zee en dwars door rivieren, door het woeste en ongerepte Kazachstan. Ook de Charyn Canyon stond bij hun op het programma. Na de beelden te hebben gezien kijken we er enorm naar uit hier zelf te rijden.
Bij de ingang vinden we een slagboom met een klein kantoortje waar we entree moeten betalen. Omdat we met onze jerrycans net iets hoger zijn dan de gemiddelde auto en we weten dat we onder een paar rotsblokken door moeten die een soort tunnel vormen vragen we wat de maximale hoogte is. Ze hebben geen idee en zeggen dat als het niet past we maar verder moeten lopen. Dat onze tent op het dak geschroefd zit en overnachten er dan niet in zit interesseren ze niet.
Op goed geluk passeren we de slagboom en volgen de route. Al snel zien we een Defender TD5 geparkeerd staan met een Zwitserse nummerplaat. De auto ziet er indrukwekkend uit en we voelen ons toch een beetje onervaren zo. Achter de auto gaat het pad steil omhoog en verdwijnt over de heuvel. We besluiten eerst maar een kijkje te nemen. Als we uitstappen komt een jong stel de heuvel afgelopen. We spreken ze aan het blijken de eigenaren van de Defender te zijn. Het stel, Sandra en Jonas, vertelt dat het pad aan de andere kant van de heuvel steil naar beneden gaat en diepe kuilen heeft. Enigszins geïntimideerd vragen we hoe lang ze al onderweg zijn. Als ze aangeven weinig off road ervaring te hebben zijn we al wat gerust gesteld. We gaan snel kijken en zien dat het allemaal wel meevalt. De Zwitsers gaan voorop en met Steph achter het stuur volgen wij op gepaste afstand.
Het is een prachtige route die afdaalt in een diepe uitgesleten kloof. Links en rechts staan grote rotsblokken als torens langs het pad. We zakken steeds dieper totdat we op de bodem een scherpe bocht met een versperring tegen komen. Het zijn de rotsen waar we onderdoor moeten. De Zwitsers zijn wat lager dan ons en passen er maar net doorheen. Dat wordt nog wat. Steph geeft maar wat graag het stuur aan mij over en gaat veilig aan de andere kant staan om mij, als stuurman aan wal, instructies te geven. Na wat passen en meten lukt het ons. De jerrycans staan net uit het midden waardoor de heenweg lukt maar terug zullen we waarschijnlijk achteruit moeten doen. Maar goed, dat is van latere zorg.
We komen uit op een kleine open vlakte waar we ons kamp opslaan. De rivier loopt hier langs de rotsen en is een mooi gezicht na dagen woestijngebied. We sluiten de deal dat wij koken en de Zwitsers voor alcohol zorgen. Ze hebben een goed gevulde koelkast aan boord waar we graag van mee profiteren. En waar haal je in Kazachstan anders een lekkere fles wijn en bier vandaan.
