In Tibet ligt bijna alles boven de vierduizend meter en vind je menig dorp zo hoog als de Mont Blanc. Met veel moeite went ons lichaam aan de ijle lucht terwijl we elke dag verder acclimatiseren. Hoger dan 5.384 meter zijn we niet geweest. De gedachte om de Mount Everest op te klimmen naar een hoogte van 8.848 meter doet ons duizelen. Op 8 mei 1978 beklommen Reinhold Messner en Peter Habeler als eerste de berg zonder zuurstof. Harm zit nu al aan de zuurstof. Kun je nagaan.
Al maanden kijken we ernaar uit misschien een glimps van de berg te mogen zien. We zitten in het regenseizoen waardoor het bijna onmogelijk zal zijn om wat blauwe lucht gegund te krijgen. Over de pas rijden we door de ene na de andere grijze wolk terwijl de regen op de voorruit druppelt. We kunnen het dan ook niet geloven als de zon even doorbreekt en de wolken voor ons aan de kant worden geschoven. Zouden we dan toch DE Mount Everest gaan zien?
Vlak voor base camp komen we de hoek om zetten en worden we opgewacht door een kudde blauwschapen. Een ras te zeldzaam op deze hoogte om zomaar tegen te komen. In alle blijdschap vergeten we de berg even totdat de gids naar de lucht wijst. Ver daar boven zien we het hoogste punt van de wereld. Wat een magisch gevoel. Voor een kort moment lacht de berg ons toe om daarna weer achter de wolken te verdwijnen.
