Het was gisterenavond erg gezellig met Sandra en Jonas. De wijn en het bier waren een aangename afwisseling na alle wodka tijdens de bruiloft in Oezbekistan. We ontbijten samen en vertellen ons plan om naar Kaindy Lake te gaan. Ze hebben een ander meer op het programma staan maar willen ons daarna misschien wel weer treffen. Via iOverlander zoeken we coördinaten op waar we te vinden zullen zijn. Na het ontbijt zijn ze er snel vandoor. Misschien zien we ze nog vandaag.
We nemen wat langer de tijd om in te pakken. Wonderbaarlijk kunnen we gewoon vooruit onder de rotsen door. De weg voelt al wat vertrouwd aan en zonder problemen hobbelen we de berg weer op. We pakken de navigatie erbij en zetten koers voor Kaindy Lake.
Na een paar uur onderweg te zijn blijkt de weg wat minder begaanbaar dan gedacht. We slingeren inmiddels door het berglandschap over een grindpad wat maar niet op lijkt te houden. Voor tegenliggers moeten we een stuk achteruit om een plekje te vinden waar we elkaar kunnen passeren. Geluk zijn hier meer koeien dan auto’s maar ook die vinden dat de weg van hen is en blijven lekker staan waar ze willen. Langzaam beginnen we ons af te vragen of we wel genoeg diesel hebben. De plaatsen die op de kaart aangegeven staan als stadje zijn niet meer dan een paar huizen met een antenne voor telefonie. Omdraaien is inmiddels ook geen optie meer. Het is duidelijk dat onze navigatie weer de toeristische route heeft uitgekozen. Als het er echt op aan komt gaan we er maar van uit dat er altijd wel iemand is die geld wil verdienen en dus best voor een paar stomme toeristen diesel wil gaan halen. In de dorpen vragen we om ons heen en wonderbaarlijk genoeg als we echt bijna stranden weten we een tankstation te vinden die diesel in overvloed heeft. We schrapen ons laatste Kazachstan geld bij elkaar en weten de tank voor de helft te vullen. Ons plan was eerst om vandaag het land te verlaten waardoor we bijna al het geld al op hadden gemaakt. Gelukkig hadden we nog wat bewaard voor nood. Nu maar hopen dat het genoeg is om de grens te halen.
We rijden nog een uur verder en verruilen het grindpad voor een 4×4 track waar we twee keer een rivier door moeten maar laat in de middag weten we het meer dan toch eindelijk te bereiken. We zien de auto van Sandra en Jonas staan en weten meteen dat zij een veel kortere route hebben genomen. We zijn er. Het was spannend maar nu eerst genieten van het bijzondere meer.
