Onderweg hebben we het regelmatig meegemaakt. Mensen willen graag met ons op de foto. Ook hadden we al van andere reizigers gehoord dat de Chinezen er niet voor schromen je te vragen een selfie met ze te maken. Dit werd meteen al op de grens met China duidelijk. Maar dat ze zo ongegeneerd foto’s maken en zelfs tot het brutale toe je meesleuren en aan je armen blijven trekken… Dat hadden we niet verwacht. In Lhasa was het zelfs zo erg dat de Chinese toeristen in de rij stonden te wachten om met ons op de foto te mogen. Als we na de eerste buslading niet waren gestopt dan hadden we er nu nog gestaan. Een wijze man gaf ons de tip. Vraag een Yuan voor elke foto en je verlaat China als miljonair. Hadden we deze tip maar eerder gehad.
Eén voordeel. Wat de Chinezen kunnen, kunnen wij ook. Vooral Steph ziet het als sport om alle bizarre gebruiken van de chinezen te fotograferen. Gewoon ernaast gaan staan, camera op ze richten en schieten maar.
